De Training van het Hypermobiele Paard

Ten eerste is de bouw van het hypermobiele paard anders (zie hypermobiliteit bij paarden). Ze zijn langgelijnd, hoogbenig, lange hals, veel front en het gewicht gaat meer naar de voorhand.

Voor deze paarden is het verticaal evenwicht nóg belangrijker. Eerst moeten ze leren om hun romp precies in het midden van hun schouderbladen te plaatsen zodat ze in balans zijn en hun beide voorbenen gelijkmatig belasten.

Hypermobiele paarden kunnen ontzettend goed compenseren en allerlei kronkels in hun lijf maken. Daarom willen we eerst alle kronkels eruit hebben, de gehele wervelkolom recht maken en hierin stabiliseren. 

Of een paard kan stabiliseren hangt af van de kracht en tonus van spieren en bindweefsel. En dit in nu juist een lastig stuk bij hypermobiele paarden.

Zij worden vaak als erg talentvol gezien, als ware atleten omdat ze zo soepel zijn, maar we hebben wel te maken met een dier van 600 á 700 kg. Al die kilogrammen moeten wel bij elkaar gehouden worden en overeind gehouden worden. Des te flexibeler het bindweefsel is, hoe lastiger dit dus wordt.

“Hypermobiele paarden moeten dan ook in eerste instantie niet getraind worden op souplesse, maar op stabiliteit!”

Lengte in de hals

Sensitief en spooky

Omdat hypermobiele paarden vaak erg gevoelig, nerveus en spooky zijn, hebben we een extra uitdaging om met lengte in de hals te trainen. Het is heel verleidelijk om deze paarden 'meer bij je te houden' en dus op te krullen in de hals, want dat geeft meer controle en het paard kijkt minder naar alles in zijn omgeving omdat zijn gezichtsveld beperkt wordt. 

Overbelasting lage hals

Het grote nadeel hiervan is alleen wel dat met name de lage hals hierdoor overbelast raakt en er al snel blessure ontstaan zoals synovitis en artrose. Bij hypermobiele paarden komt ook regelmatig een aangeboren aandoening voor waarbij de halswervels niet goed uitgelijnd zijn omdat ze niet goed gestabiliseerd worden door het omringende bindweefsel.

Dit kan ervoor zorgen dat er uittredende zenuwen bekneld raken. Een paard in een LDR houding of rollkur houding trainen verhoogt het risico hierop. Anderzijds kunnen de wervels zich beter gaan uitlijnen en gaan stabiliseren in een goede positie als we met lengte trainen en de halsbespiering dusdanig trainen dat zij de functie van het bindweefsel overnemen. 

Blessure gevoeligheid

Hypermobiele paarden zijn gevoeliger voor blessures overal in hun lichaam. Ze zijn gebaat bij voldoende beweging, maar niet bij veel en zware training. Hun hersteltijd is langer. Het kost bij een hypermobiel paard meer tijd om het bindweefsel en de spieren sterker te maken. Dat verschilt enorm per paard. We kunnen dan ook niet met vaste opbouwschema’s werken, maar we moeten controleren per individueel paard of het weefsel goed reageert op de training en zo niet dan moeten we de intensiteit bijstellen.

Korte kwaliteitsvolle training

Hypermobiele paarden zijn gebaat bij relatief korte trainingen waarbij kwaliteit voorop staat. Dat wil zeggen dat je een ervaren trainer nodig hebt die het paard in zo’n kort mogelijke tijd in balans heeft en in een gezonde lichaamshouding gestabiliseerd heeft. We willen dus letterlijk zo min mogelijk energie verspillen aan het trainen NAAR het goede punt toe. We willen daar zo snel mogelijk heen zodat we het lichaam in de goede houding kunnen trainen op kracht.

“Des te korter we uit balans en in een incorrecte lichaamshouding trainen des te kleiner de kans op blessures”.

Voldoende tonus

Het paard heeft voldoende activiteit nodig anders blijven spieren en bindweefsel hypotoon (te lage aanspanning) en kan hij zijn lichaam niet stabiliseren wat de kans op blessures vergroot. Te veel activatie leidt tot “over het tempo bewegen” en daarbij raakt het paard uit het natuurlijke ritme. Dit vergroot ook de kans op blessures. Wat de juiste activatie is, hangt dus ook weer af van het individuele paard en het stadium van de training waarin hij zich bevindt.

Opleidingen

Equine Functional Evaluation

Behandeling

Clinics